Bir azize olarak tapılan küçük kız kardeşimi öldürmeye teşebbüs etmekle haksız yere suçlandım. Ne bana inanan ne de beni savunan tek bir kişi dahi olmadı. Kan bağı olan ailem bile. 14 yaşındaydım ve kıştı. Edenbell’in Dördüncü Prensesi olan ben, kitlelerin önünde sefil bir şekilde başım kesildi. Ölümüm sona erdikten sonra uyandım ve kulağıma gelen şey… “Bebeğim, benim değerli kız kardeşim.” Tatlı bir gülümsemeyle küçük parmaklarımı tuttu. O sıcak jest, sıcaklık ve dokunuş. Beni nazikçe tutup sallarken bir yandan da ninni söyledi.